Ik ben fanatiek aan het schoonmaken, stofzuigen en toch nog maar even een dweil over die vloer ook. En ook nog even… eigenlijk moet ik de boekhouding doen. Maar ik vind het een vervelend klusje. Herkenbaar?
Dat je iets totaal onbelangrijks echt dringend moet doen terwijl je eigenlijk iets veel belangrijkers zou moeten doen? In Hawaï noemen ze het ‘napa’ en in Schotland zeggen ze ‘maffling’. Uitstellen of procrastinatie, elke taal heeft er een woord voor en iedereen heeft er wel eens last van.
Loslaten is een bijzonder proces. Je kunt het vergelijken met het rijpen van een appel aan een boom. Pas als de appel rijp is, laat hij los.
Er gaat bij de appel een heel proces van rijping vooraf aan het moment van loslaten.
De fruitteler wacht op dit moment. Niet eerder, maar ook niet later, plukt hij de appels. Hij pakt de appel voorzichtig met zijn hele hand vast en zo laat de appel, als vanzelf, los in de hand van de plukker.
Deze blog is van Ingeborg Koot van Ikorganiseer.nl.
Zij is ook de oprichtster van Inzameldoelen.nl.
Ze organiseert in 2017 de Loslaatdag in Maarssen
‘De kern van mijn werk is mensen begeleiden bij het maken van keuzes. Bij keuzes rondom spullen is de eerste stap die ik met mijn cliënten zet: categoriseren; soort bij soort. Tijdens dat ordenen, krijgen mensen vaak als vanzelf een soort cadeautje aangereikt. Namelijk de vraag aan zichzelf: wat doe ik er eigenlijk mee?
Laatst was ik kort achter elkaar met twee verschillende cliënten keukenspullen aan het ordenen. De ene cliënt had als motivatie ‘weer zin krijgen om te koken’. De ander wilde ‘het dagelijkse proces van vaat-weg-en-keuken-aan-kant efficiënter laten verlopen’. Beide keukens zagen er overigens gezellig en netjes uit. Maar achter de deurtjes was wel wat winst te behalen.
Lees verder
Let it go, let it goooo…….*
Niet voor niets is de film Frozen mateloos populair en zingen miljoenen mensen dit lied uit volle borst mee. Het is heerlijk om alles er even uit te gooien, los te laten. Tegelijkertijd is loslaten een van de moeilijkste dingen in je leven.
Sommige mensen vinden het vreselijk dat hun hele huis vol staat met spullen. Anderen halen hun schouders erover op, hebben er eigenlijk geen last van. De manier waarop jij er naar kijkt, bepaalt hoeveel last je er van hebt. Als jij er geen probleem mee hebt, zul je ook niet snel de behoefte voelen er iets aan te doen. Maar als je ervan baalt of zelfs een gevoel van falen krijgt (en geloof me, dat hebben veel mensen), dan zal de behoefte er iets aan te doen, groter zijn.
Lees verder
Afgelopen weekend las ik een artikel over het nieuwe boek van Douwe Draaisma, Als mijn geheugen me niet bedriegt, heet het.
En dat is dus precies wat er wel aan de hand is. Hoewel je geheugen je niet echt bedriegt. Maar het verandert wel. Doordat je nieuwe dingen beleeft en ontdekt, zie je dingen die in het verleden zijn gebeurt ook in een ander licht.
Zo kun je je jeugd opeens anders gaan zien als je ouder wordt of als je zelf kinderen krijgt. Zelf realiseer ik me regelmatig hoe jong mijn ouders nog waren toen ik zelf opgroeide. Lange tijd waren ze jonger dan ik nu ben.
Het is allemaal een kwestie van perspectief.
Misschien herken je ook wel dat je van sommige herinneringen niet meer weet of je de echte herinnering voor je ziet of het verhaal dat je er zo vaak over hebt verteld of over hebt horen vertellen.
Het goeie nieuws voor je spullen is dat ook de verbinding tussen spullen en herinneringen niet vast staat. Je kunt het verhaal dat je jezelf vertelt aanpassen en daarmee je verhouding tot die spullen veranderen, op zo’n manier dat je je spullen kunt loslaten. Dat is nou emotionele lijm loslaten.
Ontspullen is hot. Er wordt veel over geschreven en de challenges vliegen je om de oren. Deels is dat te danken aan alle aandacht voor Marie Kondo, deels hangt het waarschijnlijk in de lucht. Het laatste wapenfeit is een artikel in het tijdschrift Flow over 30 dagen ontspullen.
Met al die aandacht ontstaat er natuurlijk ook een tegengeluid. Lees verder
Een perfectionist die minder perfectionistisch wil zijn, kan dat?
Ik weet het niet. Er zijn natuurlijk mensen die trots zijn dat ze perfect werk afleveren, die perfect zien als “van een hoge kwaliteit”. Die hebben misschien niet zoveel last van hun perfectionisme.
Veel anderen hebben er wel last van. En krijgen een burn-out door hun harde werken. Of ze komen tot niets, omdat ze uitstellen. Hoe voorkom je dat?
Lees verder
Janneke is nu een succesvolle interieur-ontwerper. Ik spreek haar op netwerkbijeenkomsten en daar vertelt ze me altijd over opruimprojecten in haar huis, die noodzakelijk waren, voordat dit zakelijke succes kwam.
Midden in de nacht wakker schrikken met een gedachte aan iets wat je nog moet doen. Of nog erger: het helemaal vergeten te doen! Wie kent het niet? Bij ‘goudvis voeren’ of ‘plant water geven’ spring je misschien nog gauw even je bed uit om het alsnog te doen. Maar midden in de nacht bedenken dat je had moeten bellen heeft weinig zin. Wanneer je dan niet meer kunt slapen omdat je ligt te malen is helemaal vervelend.
Lees verder
